Help, mijn brein is een doolhof
Mijn brein voelt soms als een drukke snelweg zonder verkeersregels. Ideeën razen voorbij, gedachten slaan af zonder richtingaanwijzers, en soms sta ik stil zonder te weten welke kant ik op moet. Het ene moment voel ik me helder, het volgende moment ben ik verdwaald in een doolhof van mogelijkheden. Dit constante schakelen tussen helderheid en chaos kan me volledig in beslag nemen. Mijn hoofd is nooit stil, altijd bezig met het zoeken naar patronen, het analyseren van situaties en het overwegen van wat er allemaal kan gebeuren. Hierdoor voel ik me vaak uitgeput, alsof mijn energie weglekt zonder dat ik daadwerkelijk iets tastbaars heb bereikt. Dit gevoel van constante activiteit en tegelijkertijd stilstand kan verlammend werken. Ik merk dat zelfs de kleinste prikkels mijn gedachten in beweging zetten, waardoor ik snel overprikkeld raak en het moeilijk wordt om te focussen op wat echt belangrijk is. En nee, ik heb geen ADHD of ADD….
Ik leg snel verbanden, zie oplossingen en kansen, maar mijn brein werpt tegelijkertijd vragen en twijfels op. Voor anderen kan ik helderheid scheppen, maar voor mezelf voelt het als een wirwar. Ik weet dat ik veel te bieden heb, maar het blijft onzichtbaar. De overvloed aan gedachten leidt tot stilstand. Soms lijkt het alsof ik op een kruispunt sta waar alle wegen tegelijk openliggen, maar geen enkele bestemming duidelijk is. Dit kan verlammend werken en maakt het moeilijk om concrete stappen te zetten. Ik wil vooruit, maar de onzekerheid en de hoeveelheid mogelijkheden maken me besluiteloos. Wat als ik de verkeerde keuze maak? Wat als er een betere optie is die ik over het hoofd zie? Die constante twijfel maakt het moeilijk om ergens echt voor te gaan. Dit leidt vaak tot frustratie, want terwijl ik rationeel besef dat er geen perfecte beslissing bestaat, voelt het emotioneel anders.
Daarnaast merk ik dat ik mensen snel doorzie en voel. Ik voel wanneer iemand iets verbergt of zichzelf probeert af te leiden door op mij te projecteren. Maar ik hoef niet geleid te worden. Wat ik wil, is gelijkwaardigheid, transparantie en eerlijkheid. Een gelijkwaardigheid in gesprek, Dat geeft mij de ruimte om te zijn, zonder constant op mijn hoede te moeten zijn. Soms voelt het alsof ik een filter ben voor alle energieën om me heen, en dat kan vermoeiend zijn. Het kost me veel energie om al die subtiele signalen op te vangen en te verwerken. Soms vraag ik me af of het een zegen of een last is. Het vermogen om mensen en situaties snel in te schatten heeft me vaak geholpen, maar het zorgt er ook voor dat ik me constant bewust ben van alles om me heen, wat me uitput. Het vergt discipline en zelfbewustzijn om niet te verdrinken in de emoties van anderen en mezelf te blijven in de drukte.
-- advertentie --
Zou jammer zijn als je misgrijpt - Bestel nu je noodpakket
De complexiteit van mijn brein
In een-op-een gesprekken voel ik me op mijn plek. Hier kan ik mijn gedachten ordenen en echte verbindingen maken. In groepen voel ik me verloren. Ik vang emoties op, zowel van mezelf als van anderen, en dit overspoelt me. Ik neem de kleinste signalen waar, van lichaamstaal tot subtiele stemveranderingen. Dit constante scannen is een zegen en een vloek. Hoe kan ik de balans vinden tussen deze werelden? Het is alsof ik continu in twee werelden leef; die van mijn innerlijke gedachten en die van de buitenwereld. En vaak lijken die werelden met elkaar te botsen. Mijn innerlijke dialoog is intens en levendig, terwijl de buitenwereld vaak oppervlakkig en gehaast aanvoelt. Dit contrast zorgt ervoor dat ik me soms niet begrepen voel door mijn omgeving en dat ik het lastig vind om mijn gevoelens onder woorden te brengen.
Mijn hoofd en gevoel werken nauw samen, wat de situatie nog complexer maakt. Waar anderen worstelen met het verbinden van hoofd en hart, voelt het voor mij als een voortdurende samensmelting die me uitput. Goedbedoelde adviezen zoals ‘stel grenzen’ of ‘neem rust’ klinken simpel, maar lossen niets op. Ik weet dat ik mag leren om rust te nemen, maar dat voelt als een loze uitspraak die niets verandert aan de constante stroom in mijn hoofd. Er zijn momenten waarop ik mezelf dwing om stil te staan, maar zelfs in de stilte blijft mijn brein actief. De kunst is om die constante stroom niet als een vijand te zien, maar als een deel van mezelf dat ik kan leren begrijpen en hanteren.
De strijd tussen helderheid en chaos
Soms voelt het alsof ik in mijn eigen denken gevangen zit. Ideeën die opkomen, botsen met elkaar en het gebrek aan een duidelijke route maakt het lastig om actie te ondernemen. De behoefte aan structuur botst met mijn neiging om alles tegelijk te overdenken. Mijn vermogen om situaties te doorgronden helpt me anderen te adviseren, maar als het op mezelf aankomt, voelt het alsof ik in cirkels blijf draaien. Ik ben me bewust van mijn eigen patronen, maar het doorbreken ervan is een ander verhaal. Hoe vaak ik ook probeer om grip te krijgen, er is altijd weer die nieuwe gedachte, die nieuwe mogelijkheid die alles opnieuw in twijfel trekt.
Het is niet eenvoudig om de chaos in mijn hoofd te temmen. Ik sta continu aan en analyseer alles wat op mijn pad komt. Dit kan vermoeiend zijn, maar het zorgt er ook voor dat ik dieper kijk, verder denk en nuances zie die anderen ontgaan. De keerzijde is dat ik soms verzand in details en de essentie uit het oog verlies. Het lijkt soms alsof ik in een loop van gedachten blijf hangen, waarbij ik steeds nieuwe perspectieven toevoeg, maar geen besluit durf te nemen. Die interne dialoog maakt het moeilijk om echt vooruit te komen. Soms is het alsof mijn brein me tegenhoudt om in actie te komen, alsof het veiligheid zoekt in het blijven analyseren in plaats van stappen zetten in het onbekende.
De zoektocht naar rust en balans
Balans vinden is een proces. Soms helpt het om mijn gedachten op papier te zetten, om structuur te creëren in de chaos. Soms betekent het accepteren dat niet alles nu opgelost hoeft te worden. Ik heb geleerd dat zelfliefde en acceptatie niet alleen woorden mogen blijven, maar concrete acties moeten worden. Dit betekent voor mij dat ik grenzen leer stellen zonder schuldgevoel, dat ik tijd neem om stil te zijn zonder me schuldig te voelen over wat ik ‘zou moeten’ doen, en dat ik leer om de momenten van helderheid te omarmen en er niet bang voor te zijn.
Herken je jezelf in dit verhaal en merk je dat je worstelt met de chaos in je hoofd? Je hoeft het niet alleen te doen. Als levenspad begeleider help ik je om richting en helderheid te vinden in je gedachten en gevoelens. Samen werken we aan meer rust en balans. Neem een kijkje op zensitivity.nl/levenspad-begeleider en ontdek hoe ik je kan ondersteunen.
