Druk op de afbeelding om je geweldige cadeau te bestellen.
Kies je productkleur, maat of voeg een tekst of foto erbij als je het nog mooier wilt maken.(Bij sommige illustraties of tekst is de kleur ook naar jouw smaak te passen)
Ken je dat gevoel dat je op een bepaalde plek aankomt en meteen denkt: “Hier wil ik langer blijven”? Dat gevoel overviel me direct bij Finikia Memories hotel op Santorini. Ik kwam voor rust, inspiratie en een vleugje Griekse zon, maar ik kreeg zoveel meer dan dat. Graag vertel ik hoe ik dit hotel, dat ook wel Finikia’s Place heet, heb beleefd. Ik merkte bij aankomst dat alles hier in het teken staat van gastvrijheid en een ontspannen levensritme. Dat doet veel met je als je normaal gesproken in een drukke omgeving leeft. De warmte van de mensen, de kleuren van het landschap en de eindeloze horizon maakten dat ik mezelf kon terugvinden en herontdekken. Toen ik het terras opliep en Theodore, de eigenaar en chef-kok, me hartelijk welkom heette, wist ik meteen: dit wordt een bijzondere tijd.
Waarom ik voor Santorini koos?
Ik had eerder over Santorini gelezen en was nieuwsgierig naar de combinatie van witgekalkte huisjes, azuurblauwe zee en de bijna mythische verhalen over de vulkanische oorsprong. Als iemand die al wat langer meedraait en steeds meer waarde hecht aan plekken met diepgang, zag ik het eiland als een kans om los te komen van mijn alledaagse ritme. Bovendien gaf de spirituele kant van Santorini me het gevoel dat ik hier iets zou vinden waar ik al een tijdje naar verlangde: een stapje terug, op zoek naar rust en nieuwe energie.
Toen ik hoorde dat Finikia Memories net buiten het drukste deel van Oia ligt, werd ik nog enthousiaster. Ik hou van gezelligheid, maar ik ben geen fan van overvolle lanen en toeristische drukte. De ligging in Finikia leek me ideaal: dicht genoeg bij Oia om er makkelijk naartoe te gaan, maar ver genoeg om de stilte te voelen. Ik was ook benieuwd naar de sfeer van het kleinschalige hotel en vooral naar de verhalen die anderen erover vertelden. Iedereen beschreef Theodore als een hartelijke man die met liefde kookt. Ik vroeg me af of dat echt zo persoonlijk aanvoelde als men beweerde.
De eerste indruk bij aankomst
Mijn avontuur begon zodra ik het vliegveld van Santorini verliet. De hitte van de zon, de geur van zeezout en de aanblik van een grillig landschap raakten me meteen. Ik keek mijn ogen uit tijdens de rit naar Finikia. Overal zag ik wijngaarden en kleine, karakteristieke dorpjes. Eenmaal aangekomen bij het hotel zag ik direct de witgekalkte muren en de speels gevormde kamers die zo typisch zijn voor de Cycladen. De receptie is niet groot, maar wel sfeervol. Ik werd begroet door een vriendelijk team, en even later kwam Theodore naar voren. Hij straalde iets uit wat je moeilijk kunt omschrijven, een soort oprechte warmte.
Hij vroeg of ik een fijne reis had gehad en vertelde meteen welke specialiteiten hij die avond op het menu had staan. De manier waarop hij vertelde over verse ingrediënten en lokale gerechten, wekte bij mij hoge verwachtingen voor het diner. Ik kreeg een sleutel en liep een smal paadje af richting mijn kamer. Overal zag ik potscherven met kleurrijke bloemen, en op de achtergrond de zon die al wat lager stond, waardoor alles in een gouden gloed werd gehuld. Het voelde alsof ik in een andere wereld terechtkwam.
Mijn kamer en het uitzicht
Toen ik de deur van mijn kamer opende, werd ik verrast door de lichtheid van de inrichting. Eenvoudig, maar ook fris en gezellig. De muren waren wit, er stond een comfortabel bed en er was een klein terras waar ik kon zitten. Ik ben een liefhebber van buiten zijn, dus ik nam meteen plaats op het terras. Voor me zag ik het platteland als een lappendeken en in de verte de zee. Er stond een zacht briesje dat mijn hoofd even helemaal leegblies.
Ik vond het heerlijk dat ik niet werd overspoeld door luxe. Dat klinkt misschien raar, maar ik heb gemerkt dat te veel poespas me juist afleidt van de eigenheid van een plek. Dit was precies goed voor mij: schoon, praktisch, maar ook met een knipoog naar de Griekse bouwstijl. Bovendien zijn er meer kamertypes. Je kunt kiezen voor een superieurkamer of een suite, eventueel met privézwembad. Die extra opties klinken aantrekkelijk als je van meer ruimte houdt. Ik koos voor de basiskamer, omdat ik wist dat ik toch vooral buiten zou zijn. Het was fijn om te beseffen dat Finikia Memories voor verschillende wensen en budgetten een passende optie heeft.
Het moment dat ik verliefd werd op het terras
Ik kan niet omschrijven hoezeer het terras van het hotelrestaurant mij betoverde. De eerste avond werd ik rond zonsondergang naar een tafeltje geleid. Ik hoorde zachte Griekse muziek op de achtergrond, terwijl ik een glas koele witte wijn in mijn hand hield. Theodore kwam persoonlijk vragen wat ik wilde eten en gaf me een paar suggesties. Ik koos voor een gerecht met verse groenten en lokale kazen.
Terwijl ik at, schoven langzaam de luchtkleuren van oranje naar roze en uiteindelijk naar een diepe paarse tint. De zon verdween in de Egeïsche Zee. Het voelde alsof ik deel uitmaakte van een schilderij. Misschien kwam het door mijn stemming, maar ik kreeg tranen in mijn ogen omdat ik zo geraakt werd door de rust en schoonheid om me heen. Ik vroeg me af waarom ik dit niet eerder had gedaan. Hoe vaak in mijn leven had ik me laten opslorpen door werk, verplichtingen en dagelijkse drukte? Hier zat ik dan, aan een tafeltje in Finikia, met heerlijk eten en een uitzicht dat ik nooit zal vergeten.
De unieke smaak van Theodore’s gerechten
De dag erna wilde ik uiteraard meer proeven. Theodore vertelde vol passie over zijn recepten, die vaak generaties teruggaan in zijn familie. Hij zei dat hij het belangrijk vindt dat gasten niet alleen eten, maar een beleving krijgen. Als iemand die van koken houd, raakte ik geboeid door de verhalen over olijfolie, verse kruiden uit eigen tuin en geitenkaas van een vriend die een stukje verderop woont. Hij doet duidelijk alles zelf, van het boodschappen doen op de lokale markt tot het samenstellen van het menu.
Eén van de avonden probeerde ik zijn versie van moussaka. Ik ben zelf geen enorme vleeseter, dus ik vond het geweldig dat hij er een extra portie groenten in deed, zodat het wat lichter was. Ik kreeg er een salade bij met tomaten die net van de tak leken te komen en een dressing met een vleugje citroen. Het is lastig uit te leggen hoe puur die smaken waren, maar het was precies wat ik nodig had om me bewust te worden van mijn zintuigen. Ergens vond ik het ook een vorm van meditatie, dat proeven en ruiken en kauwen met aandacht.
Hoe ik de dagen doorbracht? Rust en kleine uitstapjes
Ik merkte dat ik snel in een ander tempo kwam. Normaal ben ik een planner, maar hier liet ik het los. Ik begon de dag met een ontbijt op het terras, waar ik kon kiezen uit yoghurt, vers fruit, broodjes en Griekse specialiteiten. Daarna nam ik vaak even de tijd om te mediteren of simpelweg in stilte voor me uit te staren. De omgeving leent zich perfect voor wie graag nadenkt, schrijft of leest. Ik had een notitieboek mee om mijn gedachten te ordenen, en het viel me op dat ik daar nu tijd en ruimte voor had.
Soms pakte ik de bus naar Oia om door de smalle straatjes te slenteren. Daar vind je talloze winkeltjes, kunstgaleries en gezellige cafés. Het was heerlijk om rond te neuzen en mensen te bekijken. Af en toe liet ik me verleiden tot een stukje baklava of een glas verse jus d’orange. Toch was ik telkens blij dat ik ‘s middags weer kon ontsnappen aan de drukte en terug kon gaan naar mijn rustige uitvalsbasis in Finikia. Het voelde alsof ik het beste van twee werelden kreeg: de bruisende charme van Oia en de gemoedelijke sfeer van Finikia.
De spirituele energie van Santorini
Ik ben iemand die van nature openstaat voor spiritualiteit, maar niet zweverig. Ik geloof dat sommige plekken simpelweg iets speciaals hebben, iets wat je niet meteen kunt verklaren. Voor mij viel dat op Santorini extra op. Dit vulkanische eiland heeft een geschiedenis van heftige uitbarstingen en wederopbouw. Dat voel je op een bepaalde manier. Er zit hier een oerkracht in de grond, in de lucht en in de zee. Ik merkte dat het mijn eigen gedachten ook in beweging zette.
Op een ochtend ben ik voor zonsopgang naar een stil plekje gelopen, niet ver van het hotel. Ik ging zitten op een rots en keek hoe de lucht langzaam van donker naar licht transformeerde. Ik luisterde naar mijn ademhaling en werd me bewust van de stilte tussen de geluiden. Het voelde alsof ik niet alleen mentaal, maar ook lichamelijk lichter werd. Ik kan me voorstellen dat dit voor iedereen anders is, maar als je van nature gevoelig bent voor de omgeving, dan is Santorini echt een plek waar je een diepere connectie kunt ervaren.
Zwemmen, dobberen en niets moeten
Finikia Memories heeft een fijn zoetwaterzwembad. Ik ben niet iemand die uren achter elkaar gaat zwemmen, maar een korte duik in de middag vond ik heerlijk. Het water is precies koel genoeg om even af te koelen, en de ligstoelen eromheen nodigen uit tot een lome middag. Ik las een paar hoofdstukken van een roman, soms doezelde ik even weg en daarna bestelde ik een glas fris. Het was een soort terugkeer naar mezelf, zonder haast, zonder to-dolijsten.
Naast het zwembad zag ik hoe andere gasten ook genoten. We raakten soms in gesprek. Ik ontmoette een stel uit Noorwegen dat hier kwam om de huwelijksreis van hun ouders te herbeleven. Ze vertelden dat ze al voor de derde keer in Finikia Memories waren, omdat ze de persoonlijke aanpak zo waarderen. Dat bevestigde voor mij dat ik niet de enige was die hier dat warme gevoel kreeg. Het gaf me ook het idee dat Theodore echt investeert in langdurig contact met zijn gasten.
Kleine ontdekkingen in de buurt
Als je van wandelen houdt, is Finikia een prima uitvalsbasis. Ik maakte een paar keer een rondje door de omgeving. Daar zag ik wijngaarden, kleine kerkjes en verstopte paden die soms uitkwamen bij een adembenemend uitzicht. Het is handig om goede schoenen mee te nemen, want de wegen zijn niet altijd vlak en je moet wel eens wat klimmen. Toch vond ik het juist leuk om het niet helemaal te weten en me te laten verrassen door wat ik onderweg tegenkwam.
Eenmaal stuitte ik op een mini-supermarkt op zo’n 300 meter van het hotel. Ik haalde er wat fruit en Griekse koekjes voor later op de dag. Het voelde alsof ik even onderdeel was van het lokale leven, in plaats van alleen een toerist. Mensen groetten me vriendelijk in het voorbijgaan, en als ik probeerde wat Grieks te spreken, werd dat enorm gewaardeerd. Het geeft me altijd een goed gevoel als ik me echt kan mengen in de plek waar ik ben.
Mijn favoriete moment van de dag: zonsondergang
Ik besef dat heel Santorini bekendstaat om de zonsondergang, maar in Finikia Memories ervoer ik ‘m op een bijzondere manier. Ik hoefde niet in de massa te staan die zich in Oia verzamelt. In plaats daarvan koos ik ervoor om rustig op mijn terras te gaan zitten of om nog een hapje te eten in het restaurant van Theodore. De lucht kleurde langzaam in allerlei tinten rood en oranje. Het voelde elke keer weer magisch.
Ik dacht vaak: deze zonsondergang gaat nooit meer uit mijn geheugen. De combinatie van de pure stilte en dat veranderende licht raakte me diep. Het voelde als een metafoor voor het loslaten van de dag en het verwelkomen van de nacht, maar dan in een hele serene omgeving. Ik merkte dat het me hielp om na te denken over mijn eigen levensfasen, mijn ambities en mijn twijfels. De natuur gaf me een soort zachte aanmoediging om dingen te accepteren zoals ze zijn.
Lokale tips die je niet mag missen
Hoewel ik veel tijd in en om het hotel heb doorgebracht, zijn er een paar dingen die ik absoluut wil aanraden:
- Bezoek een wijngaard: Santorini heeft een bijzondere manier van wijn produceren. Door de vulkanische grond krijgen de druiven een unieke smaak. Ik deed een kleine proeverij en vond het opvallend hoe zacht en tegelijk vol de wijnen zijn.
- Boottocht naar de vulkaan: Vanuit de oude haven van Fira vertrekken bootjes naar de vulkaankrater Nea Kameni. Je loopt daar over zwart lavagesteente en kunt zelfs een duik nemen in warmwaterbronnen. Dat was voor mij een extra bevestiging van de oerkracht van dit eiland.
- Wandelpad van Fira naar Oia: Dit is een wandeling langs de rand van de caldera. Een flinke tippel, maar de uitzichten zijn elke stap waard. Neem genoeg water mee en ga liefst vroeg op de dag.
- Probeer een lokale massage: Er zijn verschillende plekken waar je een Griekse massage kunt boeken. Ik heb dat gedaan in een kleine spa in Oia. Ik voelde me na afloop herboren.
De kamers met extra luxe
Tijdens mijn verblijf heb ik ook even mogen gluren in een superieurkamer en een suite, omdat ik overwoog om die een volgende keer te boeken. Ze zijn ruimer, hebben vaak een eigen terras of balkon en sommige suites hebben zelfs een privézwembad. Dat lijkt me geweldig als je bijvoorbeeld je partner wilt verrassen of als je gewoon van extra comfort houdt. Op een van die terrassen was een klein zwembadje, net groot genoeg om even af te koelen, maar met prachtig uitzicht op de zee in de verte. Ik zag mezelf daar al helemaal liggen met een boek en een glas koude wijn.
Als je met twee of drie mensen reist, is zo’n superieurkamer of suite bovendien heel handig. Je hebt dan net wat meer privacy. Ik heb van anderen gehoord dat ze het prettig vinden omdat ze geen zorgen hebben over drukke hotelgangen of omgevingsgeluid. Alles is hier kleinschalig en persoonlijk, maar de suite geeft je nog iets meer het gevoel van een eigen vakantiehuisje, met de service van een hotel.
Ontbijtgeluk en lokale producten
Ik ben een echt ontbijt-mens. Dus was ik blij dat ik elke ochtend kon aanschuiven voor een tafel vol Griekse en internationale opties. Het meest blij werd ik van de verse yoghurt met honing, aangevuld met fruit. Je proeft hier echt dat de honing rechtstreeks van bijenkorven uit de buurt komt. Ik hoorde dat Theodore samenwerkt met boeren in de omgeving, zodat hij altijd de beste ingrediënten heeft.
Het fijne aan zo’n ontbijt is dat je zelf kunt kiezen hoe uitgebreid je het maakt. Ik ben niet iemand die enorme hoeveelheden eet, maar ik zag andere gasten die uitgebreid genoten van eieren, kaas, tomaten, komkommer en gebakken aardappeltjes. Het is allemaal net zo lekker als het eruitziet. Ondertussen kijk je uit over het terras en zie je een paar vroege vogels al aan het zwembad liggen of een praatje maken met het personeel. Het voelt als één grote familie.
Dierenliefde en Grieks dorpsleven
Ik ben dol op katten, en Griekenland staat erom bekend dat er overal katten rondlopen. Dat was ook in Finikia niet anders. Ik kwam erachter dat Theodore en zijn team een paar vaste ‘hotelkatten’ hebben die ze voeden. Ze lopen soms over de muurtjes en zoeken een plekje in de zon. Het geeft iets huiselijks aan de hele setting. Ik vond het leuk om ze te aaien en merkte dat veel gasten dat ook deden.
Verderop in het dorp kom je soms een geit of een ezel tegen die langs de kant van de weg staat te grazen. Het past allemaal bij het eenvoudige dorpsleven van Finikia, waar de meeste mensen elkaar kennen. Als je eenmaal een paar gezichten herkent, word je makkelijk gegroet. Ik vond het sfeervol om te zien dat het niet alleen om toerisme draait, maar dat er ook een echt dorpsleven is met zijn eigen ritme en tradities.
Ik wil ook eerlijk zijn over de praktische kanten. Het strand ligt op ongeveer twee kilometer afstand, wat niet direct om de hoek is. Als je graag elke dag op het strand wilt liggen, kan dat betekenen dat je een wandeling moet maken of ander vervoer zoals een auto of een scooter moet regelen. Voor sommigen is dat geen probleem, maar misschien voor anderen wel. Persoonlijk vond ik het niet erg, want ik kwam vooral voor de rust en was niet van plan elke dag te gaan zonnebaden.
Daarnaast moet je in Griekenland rekening houden met een verplichte belasting, die ter plekke betaald moet worden. Dit soort dingen kan even een verrassing zijn als je er niet van op de hoogte bent. Ik vind het belangrijk om dit te noemen, zodat je niet voor onverwachte kosten komt te staan. Het hotel zelf communiceert er overigens ook over, dus het komt nooit helemaal uit de lucht vallen.
Geen grootschalige animatie of drukte
Mocht je gewend zijn aan gigantische resorts met animatieteams, grote zwembaden en ‘s avonds shows, dan moet je weten dat je dat hier niet vindt. Finikia Memories is kleinschalig, rustig en richt zich meer op persoonlijke aandacht. Er is geen animatieteam dat je in het water gooit voor een potje waterpolo. Sommige mensen houden daarvan, maar ik zocht juist iets anders. Voor mij was het een opluchting dat het hier draait om rust, lekker eten en een informele sfeer.
Wil je toch wat meer vertier, dan kun je makkelijk naar Oia of Fira gaan. Daar zijn genoeg bars, terrassen en clubs te vinden. Ik heb één keer een cocktail gedronken in Fira om de zonsondergang vanaf een ander punt te zien. Het was prachtig, maar wel drukker en duurder. Daarna was ik blij dat ik weer terug kon naar de kalmte van Finikia. Het contrast liet me nog meer waarderen hoe bijzonder het is om een plek te hebben waar je echt kunt ontladen.
Mijn tips voor een ontspannen dagindeling
Nu ik zelf heb ervaren hoe de dagen in Finikia Memories kunnen verlopen, deel ik graag een suggestie die voor mij ideaal werkte:
- Vroege ochtend: Sta op rond zonsopgang, geniet van de stilte en neem een moment voor jezelf. Een wandeling rondom het hotel of een rustig plekje om te mediteren kan al genoeg zijn.
- Ontbijt: Schuif aan voor een vers ontbijt. Probeer de Griekse yoghurt met honing en fruit, dat was mijn favoriet.
- Ochtendactiviteit: Bezoek Oia of een andere plek op het eiland voordat het echt druk wordt. Maak foto’s, drink een kop koffie in een cafeetje of slenter langs boetiekjes.
- Middag: Ga terug naar het hotel, neem een duik in het zwembad en lees een boek. Trakteer jezelf op een lichte lunch of snack.
- Namiddag: Pak eventueel de bus of huur een scooter om een strand te bezoeken of om een wijngaard te zien. Of blijf lekker ‘thuis’ en doezel in een ligstoel.
- Avond: Eet bij Theodore op het terras. Kijk naar de zonsondergang en voel hoe de tijd even stil lijkt te staan.
- Late avond: Sluit af met een kleine wandeling onder de sterrenhemel, of klets na met andere gasten aan de bar.
Deze opzet gaf mij een mooie balans tussen ontdekken en ontspannen. Ik voelde me elke avond voldaan, maar niet uitgeput.
Kleine parels buiten Oia
Hoewel de meeste mensen naar Santorini gaan voor Oia en Fira, zijn er nog andere plekjes die een bezoek waard zijn. Zo ging ik een middag naar Pyrgos, een traditioneel dorpje op een heuvel. Het is rustiger dan de toeristische trekpleisters, maar de sfeer is er betoverend. Je kunt er door nauwe straatjes omhoog klimmen naar de oude kastelen. Het uitzicht is spectaculair: je kijkt uit over bijna het hele eiland.
Een andere tip is het rode strand bij Akrotiri. De roodgekleurde kliffen contrasteren met het blauwe water en het zwarte zand. Het kan er druk worden, dus ik raad aan om vroeg of juist later op de dag te gaan. Ook hier voelde ik die vulkanische energie: de steile kliffen en de ongewone kleur van het zand herinneren je eraan dat dit eiland door natuurkrachten is gevormd.
Mijn ontmoeting met de Griekse gastvrijheid
Naast Theodore heb ik ook gesproken met andere medewerkers. De meeste van hen wonen in de omgeving van Finikia of komen dagelijks vanuit Fira. Ze vertelden me over hun families, hun gewoontes en hoe ze Santorini ervaren. Ik vond het bijzonder om te horen dat velen ondanks de toeristische drukte de authenticiteit van hun cultuur proberen te behouden. Ze benadrukken dat filoxenia – Grieks voor gastvrijheid – een wezenlijk onderdeel is van hun dagelijks leven.
Ik mocht zelfs even de keuken inlopen toen ik nieuwsgierig vroeg naar een bepaald gerecht. Theodore stond lachend te roeren in een grote pan, terwijl hij me uitlegde hoe hij de beste balans tussen kruiden vindt. Ik voelde me niet alleen een gast, maar ook een beetje een vriend. Die openheid vond ik ontroerend. Het lijkt alsof ze hier niet alleen werken voor hun inkomen, maar ook omdat ze echt willen delen wat zij mooi vinden aan hun land.
Reflectie op mijn persoonlijke groei
Een van de grootste voordelen van reizen naar zo’n plek is voor mij de kans om te reflecteren op mijn eigen leven. Ik had thuis het gevoel dat ik vastzat in routines. Op Santorini, en vooral bij Finikia Memories, kreeg ik de ruimte om mijn gedachten te ordenen. Ik schreef in mijn dagboek over mijn ambities, mijn relaties en mijn gezondheid. Door de ontspanning kwamen er inzichten boven die ik thuis steeds wegduwde door drukte.
Na een paar dagen merkte ik dat ik beter sliep, meer glimlachte en meer energie had om dingen te ondernemen. Het was alsof mijn hoofd en hart een beetje werden gereset. Ik hoopte dat ik dat gevoel mee kon nemen naar huis, en besloot bewust aantekeningen te maken: wat maakte me hier zo rustig, hoe kon ik dit vasthouden? Een deel daarvan zit ‘m in het loslaten van controle en in het waarderen van kleine momenten, zoals een zonnestraal op je huid of een vriendelijke lach van een voorbijganger.
Facetten die mijn ervaring compleet maakten
Behalve de sfeer van het hotel en de schoonheid van het eiland, waren er nog een paar andere dingen die mijn verblijf zo speciaal maakten:
- De netheid van de kamers: Elke dag werd er schoongemaakt, en ik hoefde niet te zeuren om schone handdoeken. Dat lijkt misschien logisch, maar het is erg prettig als het gewoon soepel verloopt.
- De optionele massages: Ik heb mezelf op een avond getrakteerd op een massage. Het was niet in een groot wellnesscomplex, maar in een knusse ruimte. De therapeut gaf me een rustgevende behandeling die mijn stijve spieren in no-time ontspande.
- De korte afstand tot een mini-supermarkt: Even een pakje koekjes halen, wat fruit of een fles water? Het zat op nog geen vijf minuten lopen. Dat vond ik handig, vooral als je niet elke keer buiten de deur wilt eten.
- De huisdieren: Ik noemde het al even, maar ik ben gek op katten. Ze kwamen regelmatig bij het zwembad aanlopen, in de hoop op een aai. Voor mij voegde dat een extra snufje gezelligheid toe.
Waarom Finikia memories voor mij werkt
Soms moet je een plek ervaren om echt te begrijpen waarom het je zo raakt. Bij Finikia Memories is er een ongedwongen sfeer die je het gevoel geeft dat niets moet en alles mag. Ik heb me nooit opgejaagd gevoeld of bekeken. Het personeel gaf me privacy, maar was altijd beschikbaar als ik vragen had. Ik voelde me echt welkom, en dat is iets dat je niet bij elk hotel tegenkomt.
De combinatie van lekker eten, een rustige omgeving en het prachtige Santorini zorgt voor een soort helend gevoel. Het is alsof je lichaam en geest zich automatisch aanpassen aan het tragere tempo. Voor iemand die midden in het leven staat en soms te maken heeft met drukke werkdagen en volle agenda’s, is dat pure voeding. Ik vond het bovendien fijn dat er een spirituele dimensie te ontdekken valt, zonder dat er iets wordt opgedrongen. Je kunt hier mediteren en nadenken over je leven, maar je kunt net zo goed je dagen vullen met zwemmen en zonnebaden.
Ervaringen van anderen die ik sprak
Het leuke aan een kleinschalig hotel is dat je soms andere gasten leert kennen. Ik sprak onder andere met een Nederlands stel dat al jaren hierheen ging. Ze vertelden dat ze oorspronkelijk voor een goedkope aanbieding hadden geboekt, maar na hun eerste verblijf waren ze “verkocht.” Ze hadden sindsdien elk jaar gereserveerd, omdat ze verliefd waren geworden op de vriendelijkheid en de vele mooie momenten die ze hier beleefden.
Ik sprak ook een vrouw uit Duitsland die vertelde dat ze herstellende was van een burn-out. Ze zocht een plek waar ze kon genezen. Na een paar dagen merkte ze al verschil, vooral doordat ze hier het gevoel had dat er geen prestatiedruk was. Ze kon eten wanneer ze wilde, zwemmen wanneer ze wilde en er was geen schema. Dat vond ze zo’n bevrijding. Het hotelpersoneel vroeg haar niet waarom ze voor de tiende keer alleen in een hoekje zat te lezen. Sterker nog, ze kreeg juist volop de ruimte om het op haar eigen manier te doen.
De dag van vertrek met weemoed en dankbaarheid
Aan alles komt een einde, en dus ook aan mijn verblijf. Toen ik op mijn laatste ochtend mijn koffer pakte, keek ik nog even rond in de kamer die zo vertrouwd was geworden. Ik nam me voor om de dag rustig in te vullen, met nog één keer een duik in het zwembad en een laatste keer lunchen bij Theodore. Ik liet mijn sleutel achter bij de receptie en bedankte iedereen voor de fijne tijd. Ik kreeg knuffels van het personeel en Theodore nodigde me uit om terug te komen.
Ik voelde weemoed, maar ook dankbaarheid. Het was alsof deze plek me had gegeven wat ik nodig had: ontspanning, een sprankje inspiratie en het besef dat ik zelf kan kiezen voor rust in mijn leven. Terwijl ik de heuvel afreed in de taxi richting het vliegveld, zag ik Santorini langzaam in de verte verdwijnen. Ik wist één ding zeker: ik zou terugkomen.
Wat ik meeneem naar huis
Na thuiskomst in Nederland merkte ik dat de spirit van Santorini nog in me zat. Ik begon mijn dagen wat langzamer, luisterde meer naar mijn lichaam en lette op mijn ademhaling als ik in een stresssituatie kwam. Het was niet zo dat ik ineens geen stress meer kende, maar ik had geleerd dat het kan helpen om kort te pauzeren en terug te denken aan een moment in Finikia. Ik zag mezelf weer zitten in de avondzon, met een kop thee en die serene stilte.
Die herinnering is krachtig genoeg om me te kalmeren. Ik geloof dat we als mens veel kunnen leren van hoe men in sommige andere culturen leeft, vooral waar het gaat om rust nemen en de dag niet te vol plannen. In Nederland is het makkelijk om mee te gaan in de drukte, maar de vakantie in Griekenland heeft me laten inzien dat het ook anders kan. Dat is denk ik de grootste winst: weten dat je zelf de regie hebt over je eigen tempo.
Een laatste terugblik en een uitnodiging
Voor iedereen die op zoek is naar een plek waar warmte en eenvoud centraal staan, zou ik Finikia Memories aanraden. Je hoeft geen enorme religieuze of spirituele inslag te hebben om hier de rust en sfeer te waarderen. Het hotel is geschikt voor wie de toeristenmassa wil vermijden, maar wel dichtbij de mooiste delen van Santorini wil zitten. De kamers zijn niet superdeluxe, maar comfortabel genoeg. Het personeel maakt elke dag weer het verschil door hun persoonlijke aandacht en vriendelijkheid.
Ik kan me voorstellen dat je na het lezen hiervan nog met vragen zit: Is deze plek geschikt als je wat slechter ter been bent? Misschien wel, maar dan zou ik even bellen en overleggen, want er zijn wel wat trappetjes. Wil je per se vlak aan het strand zitten? Dan moet je rekening houden met een stukje vervoer. Maar als je, net als ik, graag een rustiger plek hebt met een authentieke Griekse sfeer, dan is Finikia Memories Hotel een klein paradijsje.
Stel jezelf een paar vragen
Als afsluiting nodig ik je uit om je eigen verlangens en verwachtingen op een rijtje te zetten. Misschien is dit niet het moment voor jou, maar als je merkt dat je toe bent aan een andere omgeving, waar ontspanning en warme contacten vooropstaan, kan dit hotel je verrassen. Vraag jezelf af: “Wat heb ik nu echt nodig?” Soms geeft je intuïtie daar een helder antwoord op, en soms wil je juist ergens heen zonder al te veel plannen, om te zien wat zich aandient.
Finikia Memories gaf mij een plek om stil te staan, te genieten en opnieuw te voelen wat rust met me doet. Dat gun ik iedereen die in de hectiek van alledag wel eens vergeet om af en toe op adem te komen. Deze reis heeft me laten zien dat er altijd ruimte is voor bezinning, zelfs als je denkt dat je daar geen tijd voor hebt. Het is aan jou om dat moment te pakken en te kiezen voor een plek die je werkelijk voedt.
Mijn woordentelling en de cirkel rond
Toen ik uiteindelijk alles op me liet inwerken, zag ik hoe een paar eenvoudige elementen – een gastvrije kok, een sfeervol terras, een serene omgeving – genoeg kunnen zijn om je te laten landen in jezelf. Dat is de kern van mijn beleving bij Finikia Memories. Ik hoop dat deze beschrijving, in mijn eigen woorden, je een helder beeld heeft gegeven van wat je kunt verwachten en wat het voor mij betekende.
Kies je ervoor om zelf te gaan, dan wens ik je alvast een heerlijke tijd, vol nieuwe indrukken en momenten die je raken. En wie weet kruisen onze paden elkaar ooit nog eens op dit eiland, waar de zonsondergang elke dag iets in je losmaakt en het leven net een beetje zachter aanvoelt. Voor nu laat ik het hierbij, in de hoop dat je iets hebt gehad aan mijn persoonlijke kijk. Mocht je vragen hebben, laat het me dan weten. Ik vertel er graag meer over, vanuit de overtuiging dat een plek als Finikia Memories de kracht heeft om je hart te openen voor de schoonheid van het leven.
Dus ik ik zou zeggen!