Wat wil je écht?
Het is een vraag die eenvoudig klinkt, maar bij velen weerstand oproept: Wat wil je écht? Niet van iemand anders, niet als een oppervlakkig antwoord, maar diep van binnen. Het is een vraag die confronteert, die eerlijkheid eist en die je dwingt jezelf recht in de spiegel aan te kijken.
Het verhaal van mijn cliënt illustreert hoe lastig deze vraag kan zijn. We zaten midden in een intens coachingsgesprek. Haar emoties waren rauw, haar woede tastbaar. Ze voelde zich verraden en teleurgesteld door haar vriend. Het leek alsof het hele conflict draaide om wat hij had gedaan. Toch bleef ik haar dezelfde vraag stellen: Wat wil je van hem?
Met iedere keer dat ik die vraag stelde, voelde ik haar weerstand groeien. Ze wilde niet nadenken over wat zij nodig had, over wat zij aan het conflict had bijgedragen. Het was makkelijker – en veiliger – om de schuld bij de ander te leggen. Maar als coach wist ik dat die weg nergens heen zou leiden. Pas toen ze bereid was om te kijken naar haar eigen aandeel, konden we het gesprek naar een diepere laag brengen.
— advertentie–
De cirkel van schuld en verantwoordelijkheid
Wanneer we vastlopen in conflicten, zien we vaak alleen wat de ander verkeerd heeft gedaan. We herhalen hun fouten in ons hoofd als een gebroken plaat. Hij was oneerlijk. Zij was onredelijk. Hij luisterde niet. Zij begreep me niet. Maar deze focus op de ander houdt ons gevangen. Het weerhoudt ons ervan om naar onszelf te kijken – niet om schuld toe te wijzen, maar om verantwoordelijkheid te nemen.
Verantwoordelijkheid nemen betekent niet dat je de schuld accepteert voor alles wat er misgaat. Het betekent dat je erkent dat jouw gedrag, woorden en emoties een rol spelen in de dynamiek. Het betekent dat je je afvraagt: Wat kan ik anders doen? Hoe kan ik de situatie verbeteren, ongeacht wat de ander doet?
Mijn cliënt besefte dat haar woede voortkwam uit haar eigen frustratie. Ze voelde zich machteloos en reageerde impulsief. Dat erkennen was pijnlijk, maar het gaf haar ook kracht. Want als zij de situatie had verergerd, betekende dat ook dat zij de situatie kon verbeteren.
Wat wil je van jezelf?
Een van de meest waardevolle vragen die je jezelf kunt stellen in een conflict is niet alleen: Wat wil ik van de ander? Maar ook: Wat wil ik van mezelf?
Mijn cliënt wilde van zichzelf dat ze kalm en gecontroleerd het gesprek in kon gaan. Dat ze niet opnieuw zou uitbarsten of zichzelf zou verliezen in emoties. Dat verlangen vroeg haar om verantwoordelijkheid te nemen voor haar eigen gedrag, ongeacht hoe haar vriend zou reageren.
Deze stap is essentieel. Vaak denken we dat onze emoties en reacties volledig worden bepaald door de ander. Als hij niet zo bot was, zou ik niet zo boos worden. Als zij me niet zou negeren, zou ik niet zo gefrustreerd zijn. Maar dit is een illusie. Jij bent altijd verantwoordelijk voor hoe je reageert, zelfs in uitdagende situaties. En hoewel dat idee in eerste instantie zwaar kan voelen, is het uiteindelijk bevrijdend. Want als jij je emoties kunt beheren, kan niemand anders je beheersen.
De kracht van reflectie
Tijdens mijn werk als coach heb ik geleerd hoe belangrijk reflectie is in het proces van persoonlijke groei. Het is niet altijd makkelijk om stil te staan bij je eigen gedrag en emoties. Soms is het zelfs pijnlijk. Maar reflectie opent de deur naar verandering.
Hier zijn enkele vragen die je kunnen helpen reflecteren op een conflict of lastige situatie:
- Wat voelde ik op dat moment, en waarom?
- Wat wilde ik écht bereiken in die situatie?
- Welke rol speelde mijn gedrag in het verloop van het conflict?
- Hoe zou ik de situatie aanpakken als ik opnieuw kon beginnen?
Het antwoord op deze vragen is zelden comfortabel. Vaak kom je tot inzichten die je liever niet onder ogen zou zien. Maar juist die ongemakkelijke waarheid helpt je groeien. Zoals mijn cliënt ontdekte: haar boosheid was niet alleen een reactie op het gedrag van haar vriend, maar ook een gevolg van haar eigen frustratie en angst. Door dat te erkennen, kon ze anders naar het conflict kijken – en uiteindelijk de situatie veranderen.
De moed om kwetsbaar te zijn
Een van de grootste obstakels in het oplossen van conflicten is trots. We willen gelijk hebben. We willen dat de ander toegeeft dat ze fout zaten. Maar deze behoefte aan gelijk heeft vaak een hoge prijs. Het houdt ons gevangen in een strijd die niemand wint.
Kwetsbaarheid daarentegen opent deuren. Toen mijn cliënt besloot haar vriend te benaderen met een bericht waarin ze haar intenties uitsprak, maakte ze zichzelf kwetsbaar. Ze gaf toe dat ze eerder impulsief had gereageerd en beloofde een poging te doen om het anders aan te pakken. Dat kostte moed. Het was een risico, want haar vriend had haar af kunnen wijzen. Maar door die kwetsbaarheid te tonen, zette ze de eerste stap naar een meer constructief gesprek.
Kwetsbaarheid betekent niet dat je zwak bent. Het betekent dat je sterk genoeg bent om je fouten toe te geven en opnieuw te proberen. Het betekent dat je bereid bent om jezelf te laten zien, zelfs als je niet zeker weet hoe de ander zal reageren.
Een leven zonder wrok
We hebben allemaal wel eens meegemaakt dat we vastzaten in wrok. Een conflict dat blijft etteren. Woorden die niet zijn uitgesproken. Pijn die nooit is verwerkt. Maar wrok kost energie – energie die je zou kunnen gebruiken om een voller, gelukkiger leven te leiden.
Mijn cliënt leerde dat het niet loslaten van haar boosheid haar meer kwaad deed dan goed. Haar vriend leed er misschien ook onder, maar zij droeg het gewicht ervan elke dag met zich mee. Pas toen ze besloot om de controle over haar eigen emoties en gedrag terug te nemen, kon ze die last loslaten.
De vraag Wat wil je écht? helpt je om voorbij de wrok te kijken. Misschien wil je gehoord worden. Misschien wil je dat de ander erkent hoe jij je voelt. Misschien wil je gewoon innerlijke rust. Wat het ook is, door eerlijk naar jezelf te zijn, kun je beginnen met het nemen van stappen om dat te bereiken.
Wat heeft het je gebracht?
Laten we eerlijk zijn: soms lijkt het makkelijker om vast te houden aan boosheid en wrok dan om verantwoordelijkheid te nemen en los te laten. Maar wat heeft het je echt gebracht? Heeft het je dichter bij de ander gebracht? Heeft het je geholpen om verder te groeien? Of heeft het je juist gevangen gehouden in negatieve emoties?
Het antwoord op die vragen kan confronterend zijn. Maar het goede nieuws is dat je altijd de keuze hebt om het anders te doen. Zoals mijn cliënt ontdekte: verandering begint met één simpele stap. In haar geval was dat een bericht sturen naar haar vriend. Voor jou kan het iets anders zijn. Maar de eerste stap is altijd dezelfde: vraag jezelf af wat je écht wilt – van de ander, van jezelf en van de situatie.
Reflectie als sleutel tot groei
Het is normaal om af en toe verstrikt te raken in emoties, wrok of conflicten. Het overkomt ons allemaal. Maar de sleutel tot groei is bereidheid om te reflecteren en te veranderen. Hier zijn enkele praktische stappen die je kunt nemen:
- Schrijf je gedachten op
Pak pen en papier en schrijf alles op wat je voelt. Laat niets achterwege. Door je emoties op papier te zetten, kun je ze beter begrijpen en loslaten. - Stel jezelf eerlijke vragen
Vraag jezelf af: Wat wil ik écht? Wat wil ik bereiken? Hoe kan ik mijn gedrag aanpassen om dat te realiseren? - Toon kwetsbaarheid
Wees moedig genoeg om je fouten toe te geven en opnieuw te proberen. Dit kan een wereld van verschil maken in je relaties. - Maak een bewuste keuze
Beslis hoe je verder wilt gaan. Wil je blijven hangen in boosheid, of wil je groeien en verdergaan? Het is aan jou.
Een uitnodiging tot actie
Reflecteer eens op een situatie waarin je je gefrustreerd, boos of machteloos hebt gevoeld. Wat zou er gebeuren als je eerlijk naar jezelf kijkt en je afvraagt: Wat wil ik écht? Durf je jezelf die vraag te stellen? En durf je het antwoord te omarmen, hoe ongemakkelijk het ook is?
Het is tijd om de controle over je eigen emoties en gedrag terug te nemen. Tijd om verantwoordelijkheid te nemen en bewuste keuzes te maken. Niet voor de ander, maar voor jezelf.
Pak die pen en schrijf op wat je voelt. Stel jezelf de vraag: Wat wil ik écht? En zet vandaag de eerste stap naar een leven zonder wrok, zonder frustratie – maar met meer rust, vreugde en vervulling.
Je blogpost stemt tot nadenken.
Vriendelijke groet,
Dank je wel?